«به کوری چشم توووو»
روزی فردی آمد خدمت امام صادق (علیه السلام) و به ایشان عرض کرد:
اگر روزی یکی از دوستان شما گناهی کند ، عاقبتش چگونه خواهد بود؟
امام (علیه السلام) در پاسخ به وی فرمودند:خداوند به او یک بیماری عطا می‌نماید تا سختی‌های آن بیماری کفارۀ گناهانش شود.
آن مرد دو مرتبه پرسید : اگر مریض نشد چه ؟
امام (علیه السلام) مجدد فرمودند: خداوند به او همسایه‌ای بد میدهد تا او را اذیت نماید و این اذیت و آزار همسایه، کفارۀ گناهانش شود.
آن مرد گفت : اگر همسایۀ بد نصیبش نشد چه ؟
امام (علیه السلام) فرمودند : خداوند به او دوست بدی میدهد تا وی را اذیت نماید و آزار آن دوست بد ، کفارۀ گناهان دوست ما باشد.
آن مرد گفت : اگر دوست بد هم نصیبش نشد چه ؟!
امام (علیه السلام) فرمودند : خداوند همسر بدی به او میدهد تا آزارهای آن همسر بد ، کفارۀ گناهانش شود.
آن مرد گفت :اگر همسر بد هم نصیبش نشد چه ؟
امام (علیه السلام) فرمودند : خداوند قبل از مرگ به او توفیق توبه عنایت می‌فرماید.
باز هم آن مرد از روی عنادی که داشت گفت: و اگر نتوانست قبل از مرگ توبه کند چه؟
امام (علیه السلام) فرمودند : «به کوری چشم تو ! ما او را شفاعت خواهیم کرد »
(عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، ج۱، ص: ۳۴۵)
